Back in town... schrijnende feiten in de slums

Net terug en gelijk weer met mijn neus op de feiten...
Ik ging vanochtend eventjes mee met een project van andere Nederlandse vrijwilligers hier. Ze geven les in de slums vlakbij ons huis. Het was nu zomerstop, dus ze kregen een drama-klasje.



Deze slum-kids waren een stuk brutaler dan mijn Nareshwadi schatjes (ook daar merk je overigens het verschil tussen de verlegen tribal kinderen en de mondigere wezen uit Mumbai).
Het blijft fascinerend om de verschillen, maar tegelijkertijd ook de gelijkenissen te zien in de interactie tussen de kinderen. Bijvoorbeeld het verschil in de omgang tussen jongen/meisje, het enorme automatisme waarmee ze een klap uitdelen als ze "boos" moesten spelen... en ook het "baas versus servant/slaaf" wat in opvallend veel toneelstukjes voorkwam.
Maar het blijven natuurlijk kinderen met het gegiegel van de meiden, de stoute streken van de jongens enz..

Opvallend was hoe mooi met name de wat oudere meisjes zich toch weten op te tutten met mooie kleren, oorbelletjes en armbandjes temidden van die enorme rotzooi waarin ze leven.
En de helft van die jonge meisjes (tussen de 8 en 13 jaar) zijn al uitgehuwelijkt en hebben hun leven al voor hun uitgestippeld.

Zoveel schrijnende feiten waar je dan in zo'n ochtend met je neus op gedrukt wordt. Een jongetje die telkens maar weer de "dokter" speelde in alle sketches, hij deed het zo professioneel dat mijn eerste (Nederlandse) instinct was... die jongen wil later vast arts worden.. Maar meteen daarna denk je, alsof hij daar ooit de kans voor zou krijgen? De scholen stellen echt helemaal nietsnoppesnada voor.. Nee, dit jongetje uitte gewoon zijn ervaringen, zijn moeder was heel erg ziek en hij had al vele ziekenhuis en dokters bezoeken achter de rug.

Een van de kinderen vertelde zeer vrolijk dat hun huis vandaag afgebroken zou worden door de overheid (de sloppen zijn illegaal en worden eens in de zoveel tijd afgebroken, om gewoon daarna weer opgebouwd te worden). Ze worden dus wel gewaarschuwd... Wat ze daar dan van vond? Ach, het was wel lekker fris om in de open air te slapen, en 3 dagen later staat haar huisje er weer. Ze vertelde het met zo'n vrolijk lachend gezicht en alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Na het klasje liepen we nog eventjes een klein rondje. Ook de oudere mensen poseerde maar wat graag en trots voor hun stekkie.




Ik vond dit zo'n tekenend plaatje, zie het contrast met de zwembadreclame op t doek die de slop maakt...