Happy Holi!

Met nog een beetje paars achter de oren ben ik weer terug van een tripje Nareshwadi waar we heen gingen om Holi met de kinderen te vieren. Holi is een lentefeest waarbij iedereen elkaar “happy holi” wenst door een kleur op diens gezicht (lees: overal waar het maar kan) te smeren. Overal worden felgekleurde poeders verkocht die dan gemengd worden met water en op elkaar gesmeerd of in grote hoeveelheden gegooid worden.

Ik had na vele waarschuwingen de oudste kleren aan en mijn haren voorzien van een heel potje coconut oil om niet nog maanden met fel roze, paarse, groene, of blauwe highlights rond te lopen. Dat bleek geen overbodige luxe... (zie onder)

Het was fantastisch om dit in Nareshwadi te vieren. De meeste kinderen waren naar hun tribal home, maar de overblijvers (met name de kinderen van de medewerkers en wezen uit Mumbai) waren blij verrast met onze komst en hadden de dag van hun leven.

Stacie en ik vertrokken in alle vroegte en kochten snel nog wat kleurtjes voor de kinderen.

Onderweg zagen we overal gekleurde mensen, best bizar om door een blauwe pompbediende en een roze tolwachter geholpen te worden….

Het was een hele klus om die kleurtjes een beetje eerlijk uit te delen. Het is zo duidelijk dat deze kinderen zo weinig structuur gewend zijn.

Maar we hadden de grootste lol. Alle huisjes werden afgegaan op zoek naar leraren, farmers, en andere medewerkers om iedereen van een mooi kleurtje te voorzien. Behalve de kleurtjes smeren is het ook een groot gekleurd watergevecht. Flesjes water werden met de poeder gekleurd en iedereen was drijfnat.

Vanochtend heb ik ook de eerste “patientjes” gezien. Eerst kwam een meisje naar mij toe met een flink gespannen en ontstoken blaar op haar teen. Die moest duidelijk verlicht en gedesinfecteerd worden. We brachten haar dus naar het bijbehorende ziekenhuisje met zijn “flashy dokter” in zijn veel te strakke shirtje met lage hals zodat zijn borsthaar goed te zien is. Die zit doodleuk een krantje te lezen, kijkt welgeteld één seconde naar de teen met een zaklamp, drukt op zijn belletje (met zijn veel te goude horloge om zijn pols) en roept wat tegen het mannetje die hierop verschijnt. Deze neemt het meisje mee om t werk te doen. Als ik aangeef mee te willen gaan (en niet daar wil blijven zitten om naar zijn geflirt en stoerdoenerij te luisteren), wordt er snel een ander mannetje geroepen... En er wordt natuurlijk meteen een receptje antibiotica voorgeschreven.

Bij toeval zagen we later dat een jongetje wel heel erg hinkelde..(niemand heeft goed overzicht over de kinderen, en ze komen ook zelf zelden hulp vragen): totaal ontstoken en opgezwollen knie, pus droop eruit. Dus weer naar de dokter, en weer t zelfde verhaal. Zaklamp, belletje, pillen uitschrijven (niet eventjes kijken of de knie kan buigen, of vragen hoe dit wondje in de eerste plek is verschenen.. of uitleg geven). Hier waren de antibiotica zeker wel op zijn plaats, maar zelfs een jongetje met waterpokken kreeg antibiotica voorgeschreven om secundaire infecties te voorkomen.

Een totaal andere wereld….. Je bent pas dokter als je pillen voorschrijft. En ook niet dat deze kindjes iets van steun en compassie krijgen als er een mes in hun teen wordt gestoken.
Vandaar dat de kindjes ook niet om hulp vragen, hulp is niet leuk!
Wederom de vraag.. wie ZORGT voor en GEEFT er om deze kindjes? Ze worden minderwaardig behandeld, want ze zijn uit de laagste klasse..

Het is ook bizar wat er nu gebeurd nu de construction workers bijna komen. Opeens wordt het hele guesthouse opgeruimd (iets waar al maanden om gevraagd wordt) en om de gekte echt compleet te maken worden er nog even hals over kop “westerse toiletten” gebouwd, daar is dan wel geld voor??? Ik heb meteen opgebeld dat dat toch ECHT niet nodig was, laat ze liever met de wc’s voor de kinderen beginnen!!!!!!!! “are you sure they can squat”?

Maar goed… ik probeer het positieve dan maar te zien, ik ben het totaal niet eens met de beweegreden, maar er gebeurt tenminste wel wat…want ook in de medical room wordt nu weer geklust.

Om toch vrolijk af te sluiten voordat ik mijn bedje in stap, super nieuws voor mij: net een vlucht naar Delhi geboekt half april, want dan komt Annemieke 3 weken deze kant op om een stukje van het noorden van India met mij te verkennen! Joepie!! :)

Op veler verzoek ook een plaatje van mij dit keer ;) Die in "kurta" zal nog wel volgen...