Het was wel heel eventjes weer wennen moet ik eerlijk bekennen. Na die weken met Klaasje en de familie-bonding thuis (met bijbehorende emoties) en zonder de avontuur-adrenaline voelde het toch een heel klein momentje heel alleen op dat vliegveld 's avonds laat zonder iemand die je na die lange slopende vlucht kwam ophalen..
De geplande meetings vrijdag gingen surprise surprise ook niet door, dus beetje gekke dagen achter de rug. Wilde zo graag weer aan de slag! Ik heb vooral zoveel zin en ongeduld om weer naar Nareshwadi te gaan en die lieve vrolijke gezichtjes zien! Moet nog even wachten, maar morgen gelukkig wel weer een meeting en dan dinsdag weer die kant op.
Ondertussen ben ik druk geweest met het plannen van mijn komende reis (vrijdag vlieg ik naar Delhi). Is toch geen geintje om dat soort zaakjes te regelen in India... Maar na vele uren en dagen internet surfen, telefoontjes, iedereen belagen met vragen, tripjes airport om tickets te reserveren, zijn de vluchten (Kathmandu!!) bijna in the pocket (nu de treinreizen nog..).
Het kostte weer de nodige frustraties (geduld!) en vele vele zweetparels. Het contrast na die dagen Nederland was weer zoooooo groot! Maar merkte wel dat ik eraan wen, ben op veel meer voorbereid en kan er veel beter tegen. Mijn verwachtingen zijn inmiddels gedaald naar niveau nul dus het kan vaak alleen maar meevallen, en ik kan er soms zelfs om lachen.... Als ik dan weer na uren internet-kastjes en muren eindelijk een telefoonnummer van een vliegtuigmaatschappij (die ook nog eens dat traject vloog) te pakken had, na 4 keer bellen eindelijk werd doorverbonden, na 3 keer mijn vraag uitleggen eindelijk begrip kreeg... en dan uiteindelijk als ik er bijna was "oh sorry madam, can't book your ticket right now, the system has gone down, try in 15 minutes" kreeg, was ik niet eens gefrustreerd, maar dacht ik alleen "tja, het ging ook al veel te soepel... ik ga wel naar het vliegveld"... Haha, en na een uurtje rickshaw in de hitte en vervuiling, was ik daar dan, maar dan moest ik weer op de andere terminal zijn voor de internationale vluchten.. ok, daar toen alles doorgegeven, andere datum, andere prijs, prima..., maar dan moest ik wel eventjes morgen mijn ticket in het hoofdkantoor downtown halen en betalen (uurtje reizen en ook weer minstens 2 uur in de rij vertelde Lee me net)...
Ach ja, no pain no gain, SUPER VEEL ZIN!
Vandaag dus weer tot zo'n uur of 3 daarmee bezig, maar daarna de nieuwe volunteers vermaakt. Ik heb nu 2 huisgenoten Klaas en Nynke uit het o zo mooie Grun. Wel gezellig! Zij gaan helpen met het zomerkamp regelen.
Ik vond dat ik wel een plonsje en chill middagje verdiend had na al dat regelwerk en daar hadden zij ook wel oor naar, dus toen zijn we op aanraden van Lee gewoon het Marriot hotel binnengesneakt... HA! Te relaxed.. Heb ze dus gelijk bekend gemaakt met het "mumbai-contrast"! Was beetje spannend natuurlijk, maar zagen er natuurlijk toerist genoeg uit, dus met een lieve zelfverzekerde glimlach liepen we zo naarbinnen en hebben we 2 uurtjes dik genoten.
Maar hoeveel ik ook kan genieten van dat zonnetje en zwemmen... Ik wil gewoon echt weer verder met die kinderen. Ik vond het in Nederland al moeilijk, maar nu weer hier zijn en niets kunnen doen is echt kwelling.
Morgen..........
No comments:
Post a Comment