BACK!!!

En toen zat ik opeens weer op de boot door de amsterdamse grachten met mijn vriendinnetjes!!...

Dit vanwege de reden van mijn terugkomst: het trouwen, en daarvoor haar vrijgezellenfeestje, van mijn goede vriendinnetje Chrissie...

Heel gek om terug te zijn. Het is echt een beetje wennen, heel anders dan mijn vorige reizen. Zo'n intense periode, met zo veel indrukken en met zoveel overgave beleefd, laat je niet zomaar los...

Maar beetje bij beetje begint de rust in mijn hoofd weer terug te keren, geniet ik van ieder weer te kunnen zien en gewoon "eventjes bellen"..... Nu op naar een huis in Amsterdam!!!!

Tweede afscheid.... Mumbai...

Ook aan mijn leventje in Mumbai kwam een einde...

Ik had dinsdagavond nog een klein afscheidsborreltje, erg gezellig..

Tess, ik, Laura, de drie dutchies

En woensdag mijn laatste vergadering in the office met Lee, Patricia voor de overdracht aan de nieuwe volunteers! Ik had hen al in Nareshwadi op de healthdag ontmoet en deels ingelicht. Een meisje, Sandra, uit de USA en ook een Indisch meisje Leena!! Wat een asset! Hoe anders gaat de ervaring van Sandra zijn... Een engels sprekende nurse en samenwerken met Leena die niet alleen kan vertalen, maar je ook over de cultuur kan inlichten...

Lee en Patricia

Het eerste afscheid...... Nareshwadi

Tja, uitgerust thuis gekomen om 3 uur snachts, maar toen de volgende ochtend vroeg op voor mijn allerlaatste tripje Nareshwadi....... Terwijl wij nog in een bergzonnetje zaten, was de monsoon inmiddels ECHT losgebarsten in Mumbai, dus de tocht naar Nareshwadi duurde meteen een dik uur langer vanwege alle grote gaten en chaos op de weg.

Maar ook: ik herkende het landschap en ook de school nu echt niet meer, zo GROEN!!!!!

De georganiseerde Healthdag was een groot succes en ook broodnodig, want de eerste stront lag al lekker unflushed te stinken in de plees...

Het was heerlijk om te zien dat Reena, de persoon over wie ik eerder vertelde, die nu meer tijd gekregen heeft om vanuit Mumbai de sociale zaken op zich te nemen en in wie ik veel vertrouwen heb... de touwtjes goed in handen had.

Bijna nog heerlijker was het om te zien hoe adequaat de nurse rondliep.

En de wc's dus... hier eindelijk de before/after pics!

Waar dit vroeger stond, staat nu dit!

Maar ja, toen kwam toch echt het moment dat ik afscheid moest nemen... Nadat ze wel doorhadden dat "don't go" niet ging werken, werd het "Anna didi, come back!"... als ik dan riep "I try", was het meteen "no try, promise! Promise!"... Ik werd aan alle kanten vast en tegengehouden. Hartverscheurend...., maar gelukkig ook heel onwerkelijk, ik kon het gewoon niet beseffen dat het de laatste keer zou zijn.

Paradijslijk India...

Ik dacht in mijn "pied a tierre" al in een soort van Frans paradijs in India terrecht te zijn gekomen... elke dag (dat het niet regende..) zo'n zonsondergang vanaf het terras....

Maar het kon nog meer ZEN! Mijn ticket inmiddels al 3 keer verzet naar later (een vierde zou nog volgen..), hadden we tijd voor nog één lang weekendje weg...

Ik werd door Baud (eh ja... I confess... die "pied a terre" was dus gewoon keihard samenwonen met mijn franse liefde..) meegenomen naar Rishikesh, een plaatstje 6-7 (of 9...) uur ten noorden van Delhi, tegen de Himalaya aan om daar ongegeneerd uiterst luxe te CHILLEN in het Ananda resort. De bergen, het groen, de RUST, vogeltjes horen zingen, het uitzicht... een zwembad, lekker eten, een spa, fitness en duizenden massages om uit te kiezen... Need I say more?

De hele sfeer was zo ontzettend rustgevend, dat we allebei echt moesten slikken toen we een bezoek aan Rishikesh gingen brengen, 20 km de berg naarbeneden. Back to India! Getoeter, getrek, al die drukte... En dan was Rishikesh eigenlijk nog opvallend schoon. Het een soort nette versie van Varanasi, eerder bezocht met Annemieke, ook een heilige stad aan de Ganges, maar zou het de invloed van de bergen zijn? Een stuk rustiger en vooral schoner. Het gaf me dan ook niet dezelfde vibes als Varanasi, maar leverde uiteraard wel weer mooie plaatjes op...

De terugreis per auto naar het vliegveld in Delhi verliep iets minder soepel, daar stond normaal 6-7 uur voor, maar wij deden dus 9!! uur over 250 km....45 min voor vertrek van onze vlucht kwamen we op het uiterste nippertje het vliegveld binnenrijden...

Maar dat kon de happy vibes niet drukken, uiterst vrolijk en uitgerust kwam ik terug in Mumbai.......